Album recensie: John Christopher Morgan - Right On Time
In dit artikel:
Right On Time (Earl Records, uit 1 augustus 2025) is het debuutalbum van drummer/zanger John Christopher Morgan: dertien nummers waarvan negen eigen composities en vier covers. Morgan vormt het ritmische en vocale centrum; hij wordt bijgestaan door een vaste kern (gitarist Zach Zunis, producer/bassist Ralph Carter en pianist Martin Gagnon) en een reeks gastmuzikanten, waaronder Albert Lee, Franck Goldwasser, mondharmonicaspeler R.J. Mischo en zangeressen Marcy Levy en Jamie Wood.
Het album is een eclectische aaneenschakeling van stijlen. Openers als "Vidalia" en het op tempo gespeelde "Bad Is Bad" tonen soulvolle blazerspartijen en rauwere bluesinvloeden; "Trouble Is My Business" kiest juist voor een percussiegeoriënteerde rumba, terwijl "Last Heartbreak" tropische accenten heeft. "San Buenaventura" bevat bloemrijke arrangementen en Marcy Levy als vocaliste, en "Ain’t We All In It Together" neigt naar seventies-soul met balans richting Barry White-achtige orkestratie — iets wat Morgans stemkleur niet volledig evenaart. Vanaf track zeven keert de puur blues weer terug: Lester Butlers "Black Bag Blues" is uitstekende Texasblues, gevolgd door het met blazers verrijkte "The Jeweler’s Daughter" waarin Jamie Wood en Zunis opvallen. Andere noemenswaardige momenten zijn de jazzy instrumental "Jumpin’ With Leon", een John Lee Hooker-interpretatie in "Black Bottom Blues", een Bo Diddley-cover "Let The Kids Dance" en het countrygetinte titelnummer.
De recensie merkt op dat de breedte van stijlen enerzijds Morgans veelzijdigheid onderstreept, maar anderzijds de luisteraar die een samenhangende blues/rockplaat verwacht, kan vervreemden. Technisch en qua ervaring staat Morgan sterk: zijn carrière omvat samenwerkingen met onder meer Wayne Kramer, Johnny Thunders, Jim McCarty, The John Lee Hooker Band en later in L.A. sessies met Lester Butler en anderen. Conclusie: muzikaal kundig en vol gastoptredens, maar een volgende plaat met minder nummers en een strakkere focus op blues/rock zou consistenter en sterker overkomen.