Albumrecensie: Walter Trout - Sign of the Times

In dit artikel:

Walter Trout levert met Sign of the Times (Provogue, uit 05-09-2025) een album af dat als een waarschuwende spiegel voor onze tijd dient: soms dwingend en dreigend, soms zacht en filmisch. In tien nummers beweegt Trout zich tussen stevige, bijna Sabbath-achtige riffs en lieflijke passages met strijkers die een klassiek landschap oproepen. De stilistische variatie omvat ouderwetse bluesrock en akoestische blues, maar juist die breedte leidt tot een spanningsveld: een kern van uitgesproken maatschappijkritiek wordt deels ondermijnd door nummers die thematisch minder goed aansluiten.

De titelsong is het zwaartepunt van het album: donker, zwaar en voorzien van achtergrondchanting die de urgentie versterkt. Songs als No Strings Attached en Artificial richten zich expliciet op wereldse verdeeldheid en wanorde, terwijl Hurt No More persoonlijker klinkt en terugblikt op Trouts eigen verleden. High Tech Woman biedt een lichtere, swingende blues met een nostalgische strekking, en het album sluit af met Struggle To Believe — een rauwe, energieke knaller met gierend orgel, stuwende bas en uitgerekte gitaarsolo’s.

Hoewel er enkele “typische” Trout-tracks tussen zitten die uitmuntend zijn, had een kortere, scherpere selectie (bijvoorbeeld als E.P.) de boodschap sterker gemaakt. Nu doet juist de ongelijkmatige samenhang van de nummers afbreuk aan de aanklacht tegen hedendaagse verdeeldheid waar het album zo duidelijk naar streeft.

Belangrijkste tracks: Sign of the Times, No Strings Attached, Hurt No More, High Tech Woman, Struggle To Believe. Muzikanten: Walter Trout (gitaar), Michael Leasure (drums), John Avila (bas), Teddy ‘Zig Zag’ Andreadis (toetsen).