Blues Historie: Classic blues songs deel 41: Five Long Years

In dit artikel:

Edward Riley Boyd, beter bekend als Eddie Boyd, was een invloedrijke Amerikaanse bluespianist, zanger en songwriter geboren in 1914 in Mississippi. Hij groeide op in de Mississippi Delta en bracht een groot deel van zijn leven door in Chicago, waarna hij later naar Europa verhuisde. Boyd ontwikkelde zijn pianospel onder invloed van Roosevelt Sykes en Leroy Carr en speelde aanvankelijk in Memphis met de Dixie Rhythm Boys. In 1941 verhuisde hij naar Chicago als onderdeel van de Grote Migratie van Afro-Amerikanen naar het noorden, waar hij samenwerkte met prominente bluesmusici zoals Sonny Boy Williamson en Muddy Waters.

Zijn doorbraak kwam toen hij in 1951 zelf een opnamesessie financierde, nadat Leonard Chess zijn werk aanvankelijk had afgewezen. Met zijn nummer "Five Long Years" behaalde hij in 1952 de nummer één positie in de R&B-hitlijst. Dit lied, gesteund door muzikanten zoals Ernest Cotton (tenorsaxofoon) en Percy Walker (drums), vertelt het verhaal van een metaalbewerker die vijf jaar lang hard werkt en elke week zijn loon aan zijn vriendin geeft, om daarna verlaten te worden. Het nummer werd een bluesklassieker en is door talloze artiesten gecoverd, waarbij Junior Parkers versie in 1959 ook de hitlijsten bereikte.

In 2011 werd "Five Long Years" opgenomen in de Blues Foundation Hall of Fame, erkend als een authentieke en tijdloze bluesklassieker uit de jaren vijftig. Eddie Boyd’s nalatenschap leeft voort in de vele interpretaties van dit nummer en zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de blues als genre.