Blues Historie: Classic blues songs deel 49: I Can't Be Satisfied

In dit artikel:

Blueshistoricus Hans Ros belicht in deze aflevering het nummer "I Can't Be Satisfied", dat Muddy Waters in 1948 voor het eerst opnam als zijn debuutsingle voor het Chess-label. De registratie is spaarzaam: Waters’ slidegitaar en Big Crawford op bas. Decennialang bleef het nummer relevant; Waters nam het opnieuw op voor het 1977-album Hard Again, geproduceerd door Johnny Winter.

Muddy Waters (geboren McKinley Morganfield) groeide op op Stovall Plantation bij Clarksdale (Mississippi) en leerde gitaar en mondharmonica van lokale grootheden als Son House en Robert Johnson. Alan Lomax legde hem in 1941 vast voor de Library of Congress. In 1943 verhuisde hij naar Chicago om professioneel muzikant te worden en vanaf midden jaren veertig nam hij platen op voor Columbia en later voor Aristocrat/Chess, het invloedrijke label van de gebroeders Chess. In de vroege jaren vijftig bouwde Waters een belangrijke band rond zich — met onder anderen Little Walter, Jimmy Rogers, Elga Edmonds en Otis Spann — en werkte hij soms samen met bassist/arrangeur Willie Dixon aan wat later bluesklassiekers zouden worden.

Waters’ werk beïnvloedde talloze blanke rock- en bluesmuzikanten — van Eric Clapton tot Jimi Hendrix — en groepen als de Rolling Stones verdienden er later fors mee. Een anekdote: ZZ Top-gitarist Billy Gibbons maakte in 1981 van een stukje hout uit Waters’ vroegere huis de gitaar "Muddywood", die nu in het Delta Blues Museum in Clarksdale te zien is.