Concertverslag: D.K. Harrell Paradiso Zonnehuis Amsterdam 7 Nov 2025
In dit artikel:
D.K. Harrell gaf zijn eerste cluboptreden in Nederland in het Zonnehuis in Amsterdam-Noord, nadat hij in 2024 op Moulin Blues stond en in 2025 op het Holland International Blues Festival had gespeeld. Het monumentale, in Amsterdamse School-stijl gebouwde gemeenschapshuis vormde een intieme, karaktervolle setting waarin de nog geen dertigjarige blueszanger en gitarist zijn podiumpersoonlijkheid volledig kon tonen.
Onder leiding van bandleider en mentor Orlando Henry betrad Harrell het podium voor ruim twee uur en vijftien minuten muziek. Vanaf het openingsnummer, Leave It at the Door, wist hij het publiek meteen in te pakken met showelementen en speels gitaarwerk; bij While I’m Young braken dansbewegingen uit vanaf de balustrade. Veel van de set leunde op nummers van zijn eerste album The Right Man en op het persoonlijke Talkin’ Heavy, waarvan stukken tussen de songs door werden toegelicht. Harrell vertelde hoe zijn grootvader hem met rootsmuziek vertrouwd maakte en noemde Life’s lesson als kernlied met de levensles “Be true to yourself.”
Het concert wisselde feestelijke uptempo-nummers af met indringende slowblues. Hoogtepunt was een elf minuten durende, uitbundige versie van The Right Man. Bij What Real Men Do betrok Harrell een vriendin uit het publiek op het podium, waarbij hij theatrale buigingen en knielende gebaren niet schuwde. Tussendoor reflecteerde hij op de verwantschap tussen gospel en blues: ook in moeilijke omstandigheden biedt gospel volgens hem troost en welkom — “Blues and gospel are just the same.”
De band speelde sterk en gaf Harrell ruimte voor improvisatie; het geluid voelde rauwer en minder gepolijst dan de studioversies, wat de live-ervaring ten goede kwam. Sommige favorieten ontbraken — zijn bijdrage aan Joe Bonamassa’s B.B. King-project, Every Day I Have the Blues, werd bijvoorbeeld niet gespeeld — maar dat deed niets af aan de energie en het vakmanschap op het podium. Waar Harrell in het begin vooral als een navolger van B.B. King werd gezien, liet hij hier zien te groeien naar een bredere, eigen stijl, zonder zijn grote voorbeeld te verloochenen.
Kortom: een innemende, volwassen set in een sfeervolle clubzaal, waarin Harrell zowel showman als muzikant is en het publiek keer op keer meekrijgt.