Concertverslag: The Red Clay Strays - Paradiso, Amsterdam, 29 Oktober 2025

In dit artikel:

The Red Clay Strays uit Mobile, Alabama speelden op 29 oktober 2025 in Paradiso (support: Early James) en leverden na een wankel begin uiteindelijk een overtuigende avond af. Het concert startte rommelig: apparatuurproblemen (een kapotte snaredrum die pas tegen het einde van de set gerepareerd werd), lange stiltes tussen nummers en een opvallend rommelige bediening op het podium zorgden voor amateuristische indrukken in het eerste uur.

Na die moeizame opbouw sloeg de vonk over. Frontman Brandon Coleman nam het publiek in zijn greep met een krachtige, soulvolle stem en een podiumprésence die soms aan een jonge Elvis deed denken. Zijn optreden combineert elementen uit gospel, blues, southern rock en rock-’n-roll; thematisch staat hoop, geloof en vooral “perseverance” — doorzettingsvermogen — centraal. Hoewel Coleman benadrukt dat de band geen christelijke band wil zijn, borduurt hij regelmatig op religieuze beelden in nummers als “On My Knees” en in de toegift, waar liederen over God en dreiging wisselen met duistere, bijna 16 Horsepower-achtige nummers zoals “Drowning”.

Muzikaal kwamen de ballads het sterkst uit de verf: tracks als “Wondering Why” (hun doorbraak via TikTok), “Wanna Be Loved” en “I’m Still Fine” gaven Coleman alle ruimte om emotie en melodie te laten spreken. Ook gitarist Drew Nix viel op met smaakvolle Fender-licks en de band gaf op het eind een vijf nummers tellende toegift die de avond doortrok naar een warme afsluiting. Coleman toonde waardering voor Amsterdam: hij gaf handen, signeerde platen en erkende het bijzondere karakter van een optreden in de stad.

Kort samengevat: ondanks technische en organisatiematige blunders liet The Red Clay Strays horen waarom zij momenteel als verfrissende vertegenwoordigers van Amerikaanse rootsmuziek worden gezien — rauw, zielsgeladen en met een aanstekelijk geloof in volhouden.