Festivalverslag: Notodden Blues Festival Noorwegen, 30 juli t/m 2 augustus 2025
In dit artikel:
De 37e editie van het Notodden Blues Festival in Noorwegen was een viering van hartstochtelijke, recht toe recht aan bluesmuziek en een sterke gemeenschapssfeer. Overal in het stadje — van de intieme Bok & Blueshuset tot het drukbezochte hoofdpodium — klonken authentieke tonen, afgewisseld met zon en regen, terwijl kleine praktische gebaren zoals gratis zonnebrand, uitgedeelde oordopjes en lange tafels op het plein de festivalbeleving persoonlijk en gastvrij maakten. Een Blues Cruise over de fjord benadrukte bovendien de fraaie omgeving.
Centrale namen dit jaar waren Bob Corritore & John Primer Allstar Blues Band: zij traden meerdere keren op en fungeerden bijna als het muzikale kloppend hart van het evenement. De bezetting — met John Primer, Will “Primetime” Smith, Anthony Geracci, Wes Starr en de legendarische bassist Bob Stroger (94) — bracht pure Chicago-blues: strak, warm en doordrenkt van jarenlange ervaring. Een bijzonder moment ontstond toen de band optrad na jonge talenten van Little Steven’s Music School; het contact tussen generaties op het podium maakte veel indruk.
Het festival bood een mix van gevestigde grootheden en verrassingen. DK Harrell trok veel Nooren aan met energieke songs die zowel vrolijk als maatschappelijk geladen waren; zijn set eindigde in een gospelachtige afsluiting die het publiek in koor liet zingen. Jimmy Vaughan speelde met The Texas Horns en leverde een gestage, bluesy set af, inclusief een gevoelige afsluiting voor zijn broer Stevie. Sivert Høyem zorgde voor een mysterieuze indierock-sfeer met rook en visuals.
Op de kleinere podia vielen intieme parels op: Sue Foley gaf een indrukwekkende akoestische set als ode aan vrouwen in de blues; Super Chikan zette met zijn Fighting Cocks en pianist Laura “LaLa” Craig de Bellman op z’n kop en kreeg een tegel in de Notodden Blues Walk of Fame. Walter Trout keerde na zes jaar terug en leverde een heftig, persoonlijk optreden met onder meer waarschuwingen over de gevaren van AI in de muziekindustrie en een ontroerend gitaarduel met zijn zoon Jon.
Zaterdag stonden enkele grote namen op het programma: Mavis Staples bewees met haar tijdloze charisma waarom ze een levende legende is; haar soul- en gospelrijke set verbond het publiek. JJ Grey & Mofro leverden wisselende energie — sterke momenten maar halverwege zakte de vaart in — terwijl Little Feat vakmanschap toonde maar minder aansloot bij het rauwe festivalpubliek. De Chicago Blues Summer Tour bracht met Mike Wheeler, Peaches Stratten, Jesse Lockridge en Russ Green het feest terug naar pure bluesessentie.
Daarnaast toonden Noorse acts als The Hellbillies en jonge talenten zoals TRYM en Otto Junior dat de lokale scené bloeit. Southern Avenue draaide ook mee in het programma, al miste de verslaggever hun set.
Conclusie: Notodden bevestigde dat de blues in Noorwegen leeft en groeit — gedragen door internationale masters, charismatische performers en een warme festivalorganisatie die zowel muzikale diepgang als gemeenschapsgevoel hoog in het vaandel heeft staan.