Jeffrey Halford [interview]

In dit artikel:

Jeffrey Halford, Californische singer-songwriter met wortels in de jaren-vijftig rock, blues en soul, brengt zijn doorbraakplaat Kerosene opnieuw uit op vinyl — precies zoals hij destijds werd opgenomen: rauw, in mono en onbewerkt. Halford, woonachtig in Marin County maar vaak terugkerend naar zijn jeugdgebied in Southern California, ziet de heruitgave niet als nostalgie maar als een bewuste keuze: het album ademt live-energie en urgentie die volgens hem vandaag relevanter klinkt dan bij verschijnen in 2000.

Kerosene maakte Halford begin jaren 2000 bekend binnen het alternatieve rootscircuit. In de decennia daarna publiceerde hij meerdere albums — waaronder Lo‑Fi Dreams, West Towards South en Soul Crusade — die hem internationale waardering en zelfs een nummer 1-notering in de Europese Americana-charts opleverden. De huidige heruitgave is er op aandringen van zijn bassist en het Europese distributieteam; Halford stemde toe nadat hij het oorspronkelijke, ongerommelde geluid herbeleefde en het livekarakter herkende dat het onderscheidend maakt.

Artistieke keuzes en geluid
De plaat bleef ongewijzigd: geen remix, geen remaster, mono-opname met het ruwe randje dat Halford en zijn band destijds vastlegden. Waar de moderne industrie streeft naar gepolijst 3D-geluid, omarmt hij mono als esthetiek en authenticiteit: het accent ligt op directheid en het gevoel van een band die in één ruimte speelt. Die voorkeur sluit aan bij zijn muzikale referenties — rock & roll tussen circa 1958 en 1972 — en verklaart de eenvoudige, ongekunstelde aanpak van Kerosene.

Schrijfproces en thematiek
Halford beschrijft zijn vroegere schrijfmethode als afgewogen en zorgvuldig, maar zegt nu meer op intuïtie te werken: liedjes komen "bam", en als iets geforceerd aanvoelt, verdwijnt het. Hoewel Kerosene eerder spiritueel en poëtisch was dan expliciet politiek, zijn zijn latere platen duidelijk geëngageerder. Zijn songs fungeren als spiegel van de maatschappij: hij observeert, oordeelt niet alleen, en probeert op te roepen tot actie zonder te vervallen in moraliserende retoriek.

Politiek engagement
Het actuele politieke klimaat in de VS baart Halford zorgen: toenemende polarisatie, het terugkeren van racistische tendensen en een versplinterd politiek midden. Dat vertaalt zich in expliciete nummers zoals Good Trouble — opgedragen aan John Lewis — en stukken die sociale onrechtvaardigheid en de kloof tussen rijk en arm aan de kaak stellen. Desondanks ziet hij hoop in jonge generaties die zich tegen intimidatie verzetten en in collectieve acties, zoals mensen die ICE‑acties proberen te blokkeren. Kunst en protestmuziek blijven volgens hem instrumenten om aandacht te vragen en mensen bij elkaar te brengen.

Familie en live-activiteit
Familie is een fundament: zijn dochter levert backing vocals op het aankomende album en zijn zoon werkt aan een eigen plaat in Los Angeles. De muzikale opvoeding thuis — Motown, Stax, Smokey Robinson — leeft voort in hun werk en smaak. Europa, en Nederland in het bijzonder, fungeert voor Halford als professionele reddingsboei: de waardering van publiek, de luisterbereidheid en de infrastructuur (promotors, boekingskantoren) verschaffen hem bestaanszekerheid en artistieke ruimte. Hij toert veel in Europa; aankomende optredens in Nederland, waaronder Utrecht, maken deel uit van zijn achtste Europese tour in acht jaar.

Band en live‑sound
Zijn liveband versterkt het rauwe geluid dat hij nastreeft. Met ervaren muzikanten als bassist Kevin White (Chuck Prophet & Mission Express) en Myron Dove (Santana, Steve Winwood, Booker T.) brengt hij groove en verhalen mee die Halford benadrukt op het podium. Voor hem is spelen het levensvatbare model van inkomen en contact met publiek in een tijd waarin streaming inkomsten onder druk zet en traditionele platencontracten schaars zijn.

Waarom dit nu relevant is
De heruitgave van Kerosene is volgens Halford geen terugkijking maar een bevestiging van blijvende relevantie: het geluid en de eerlijkheid van de plaat spreken nu misschien harder door sociale onrust en culturele verschuivingen dan bij de oorspronkelijke release. Zijn keuze om de opname ongewijzigd te laten illustreert een bredere kritiek op hedendaagse productiepraktijken: eenvoud, directheid en menselijke foutjes schuren soms meer dan gladgestreken perfectie.

Kort samengevat: Jeffrey Halford blijft een verhalenverteller die rauwe rootsmuziek combineert met maatschappelijk engagement. De vinylheruitgave van Kerosene onderstreept zijn geloof in de kracht van ongepolijste muziek en live‑presentatie — en zijn aankomende optredens in Europa bieden Nederlandse luisteraars de kans om die combinatie van verleden en nieuw materiaal live te ervaren.